WAF ON-TOUR 2011 (deel 1)

Bij Anton op de keuken koffie drinken met een broodje ’s morgens om 4 uur, Er moet meteen gelapt worden voor de nodige benzine en versnaperingen. Is meteen het zakgeld voor de hele week alweer op. Half 5 vertrek met 1024 km voor de boeg! De aanvliegroute met hoofdzakelijk snelwegen!

We zouden via Oss en Eindhoven over de A50 en dan de A67 op richting Antwerpen maar we gaan een ommetje maken of een binnendoortje, bij Oss via Heesch en dan via ’’s-Hertogenbosch richting Eindhoven, misschien toch een foutje van de Garmin?

Na de eerste tankstop begon het te regenen, het regenpak of overall wordt voor de dag gehaald en bij een afdakje van een Belgische “Klein Boonschate” wordt het aangetrokken. De regen houdt aan van Antwerpen tot 50 km voor Parijs? Bij de tweede tankstop regent het nog steeds en gaan we toch maar even een bakje troost drinken met een kleine versnapering. Komen hier nog twee BMW rijders tegen die ook onderweg naar de Pyreneeën zijn. Als het lichaam weer is opgewarmd en hier en daar ook wat kleding, het wordt verkocht voor waterdicht maar tegen zoveel water is in ieder geval de Italiaanse kleding niet bestand. De anderen klagen alleen over een nat kruis! En een enkele is helemaal droog?

Parijs over de Boulevard Périphérique, het is inmiddels droog, dankzij de hemelhaak, en zien dan ook de hele toer geen regen meer. Met de tolpoorten gaat het goed alleen wij motorrijders zijn een beetje ongeduldig en het gaat wel eens mis. De help knop biedt dan uitkomst alleen dat duurt nogal, op zijn Frans zullen we maar zeggen!

Bij de middagstop wordt er benzine bijgevuld en de nodige brandstof getankt voor de inwendige mens. Deze tankstop is echter zoals later zal blijken 30 km te vroeg. Restaurant was goed, weer inmiddels ook. De tocht gaat weer verder over de snelweg en gaande weg, na tweehonderd-dertig kilometer begint er het laatste blokje bij mij te knipperen en dat betekend dat er nog een 40 kilometer te rijden is, en de tank is dan leeg. De geplande tankstop is nog zo’n 55 kilometer verder? Eerst maar even naar voren rijden, helaas geen tussenliggend tankstation dus langzaam aan dan maar. Helaas 7 kilometer voor de tankstop pruttelt de VFR, Pompje zuigslangetje en een kwartier vertraging. Gelukkig hebben andere nog een litertje over! Rijden maar weer. 2 kilometer verder de Varadero pruttelt. Zelfde ritueel maar de anderen willen eigenlijk niet wat afstaan, ook de bodem inzicht. De BMW heeft nog een half litertje over. Rijden maar weer, iedereen is blij dat we kunnen tanken. Er word voor maar liefst voor 122 liter getankt met vijf 20 liter tanks en een van 25 liter. Dus alles was leeg!

Nog een klein akkefietje, er knipperen tegenliggers en iedereen gaat heel langzaam rijden. Komen we een bocht om allemaal rook over de weg. Staat er een vrachtwagen langs de kant van de weg oplegger in de fik, remmen en banden branden als een fakkel, dit is wel heel veel rook.

Laatste 150 kilometer gaan binnendoor en we kunnen vast wat sfeer proeven voor de komende dagen. Op naar het Ridersrest een B & B in het Centraal Massief. Een Engels echtpaar die in Frankrijk het helemaal zien zitten, knappen hun onderkomen stapsgewijs op. Ze zitten vol plannen! Kunnen onze vehicles binnen zetten en slapen in één grote slaapzaal. Het 3 gangen menu staat om 8 uur gepland. Eerst maar aan de traditie werken, en om de beurt douchen. Terwijl we onze kleding in het drooghok hangen hoor je vanuit het dal nog een tweetal Engelse gasten de berg op rijden. Klinkt wel heel mooi tussen de bergen.

Gezellig op de keuk’n het avond eten en nog wat overleg en uiteraard wat verhalen. Half elf iedereen aan de latten en gaan slapen tot ’s morgens vroeg Er staat ons nog wat te wachten de komende dagen!!

Dag 2 zaterdag 27 augustus,
“s Morgens om 8 uur een echt Engels ontbijt en de motoren worden weer opgezadeld en om 9 uur ronken demotoren. Iedereen moet nog een beetje in het ritme komen. Na wat oefenen met de bochten gaat iedereen als een speer. Nog 225 km snelweg en de fun begint. Er zitten vandaag al zes coll’s in van de eerste categorie (oeps verkeerde sport). De hoogte varieert van 1100 tot 1570 m, en eentje met een stijgingspercentage van 9,2 %. Iedereen grijnst van oor tot oor, het vizier kan bijna niet dicht. De wegen moeten wel aangelegd zijn door een motorrijder, niets is recht!

Na een 515 km staan we om kwart over vijf bij ons tweede overnachtings adres. “Les Deux Vélos” een fiets hotel die ook leuk vinden om motorrijders onderdak te geven. Mark en Elma, een Hollands echtpaar voeren hier de scepter, Mark is voor de bar en de verhalen en Elma is een 5 sterren maaltijd in elkaar aan het breien, aardappels met boontjes. Ondertussen werken wij aan onze traditie.

De motoren staan weer droog in de schuur en we slapen wederom in een grote zaal. Alleen hier kan de deur/raam open dus frisse buitenlucht. We frissen ons uiteraard weer lekker op onder een wel hele fijne douche een echte rainshower. Ondertussen zijn er nog twee intieme Duitse collega’s, beide op een KTM 950, bij gekomen en allemaal mee-eten.

Na het 5 sterren diner nog wat sterke verhalen en versnaperingen een peren likeur van 45%. Eigen brouwsel krijgen we de volgende morgen ook nog een flesje mee voor ons volgende adres. Er moet volgens de heren nog een verslagje geschreven worden. Oké maar dan wel ’s avonds wat hulp bij de notulen, geen probleem.

Tegen elf uur is het al rustig, alleen 6 snurkende Hollanders, de Duitsers snurken nog niet!!