WAF Reis naar Andalusië 2023.

Hoe kom je in vredesnaam op het idee?

We schrijven 24 maart 2023. De WAF mannen met hun dames zijn bijeen om de video van hun laatste reis naar Ierland te bekijken.

Tijdens één van de pauzes komt WvBP mysterieus grijnzend met de boodschap dat hij op de motorbeurs in Utrecht nog wat leuks heeft gezien. Eind oktober / begin november naar Andalusië. Al na 10 minuten besluiten 4 van de 6 mannen dat het doorgaat. We melden ons aan en 2 dagen later zijn ook de vliegtickets geboekt. We kunnen nu niet meer terug!

De reis zal er ongeveer als volgt uit gaan zien. 10 Dagen voor aanvang motor inleveren want deze gaat per vrachtwagen naar Malaga. De koffers tot de nok toe gevuld zodat we met alleen een beetje handbagage kunnen vliegen. Met 2 motoren rijdend en 2 op de aanhanger rijden we op 18 oktober naar het “centraal gelegen” Poeldijk waar we onze stalen ros achterlaten bij REVI transport.

28 oktober.

Het komt nader, vandaag vliegen we naar Malaga. Keurig op tijd komt Wouter, de zoon van Anton, voorrijden. Eén voor één worden we opgepikt en zijn we onderweg naar het vliegveld. We nemen nog tijd voor koffie en broodjes en contracteren Wouter gelijk voor de terugreis als taxi. Na een paar uur staan we in de Spaanse hitte een sigaretje te roken. Taxi naar het aan het strand gelegen hotel en gauw het traditionele behouden aankomst bier. We maken tijdens het prima eten in het buffetrestaurant kennis met de andere deelnemers drinken nog een biertje of twee, drie en zoeken onze kamer op. Morgen gaat het feest beginnen!

29 oktober, 250 Km, Prachtig weer.

Na het lekkere ontbijt stappen we in de taxi om de motoren op te pikken. Bij REVI staan ze allemaal keurig op de rij klaar voor het avontuur. Kleinigheidje; de Triumph 1200 Explorer van mij staat op een lekke band. Wim heeft de band binnen 10 minuten door middel van een plug gerepareerd en met de meegebrachte mini compressor is hij snel op de gewenste spanning. Motorkleding aan en dan begint het. Eerst nog even tanken want we vertrekken altijd vol. Het eerste begin is nog een beetje stedelijk maar al snel gaan we de bergen in. Koffiestop bij een bikercafé en verder maar weer. Ik heb al veel landen in Europa en ook daarbuiten gehad maar zoveel bochten in 1 dag heb ik volgens mij niet meegemaakt. Weinig verkeer en prachtig asfalt. DONDERS mooi! Tegen de eerste schemering komen we aan in Ronda bij ons hotel. Prachtig hotel in authentieke stijl. Al hadden ze wel kunnen weten dat 18 motorrijders niet genoeg hebben aan 5 (vijf) flesjes koud bier. Douchen en dan gezamenlijk de stad in om te eten. Redelijk lekker gegeten, paar biertjes als dessert en binnen de kortste keer ligt iedereen te ronken.

30 oktober, 325 Km, Eerst miezerig daarna droog lekker motorweer.

Na het prima ontbijt draaien de krukassen om kwart voor negen weer. De motoren hebben vannacht op een afgesloten (betaald) parkeren terrein gestaan. Dat betaald hadden wij niet begrepen want er stond met grote letters “P libre” bij de ingang. Vrij parkeren toch? De parkeerwacht was het daar niet helemaal mee eens maar uiteindelijk is de slagboom wel voor ons geopend. Het eerste uur miezert het een beetje maar de regenkleding blijft in de koffer. Vandaag weer een fantastisch mooie route met vooral ’s ochtends soms erg slecht asfalt. Gelukkig wordt dit ’s middags allemaal beter. Onderweg passeren we meerdere stuwmeren. Wat opvalt is dat ze allemaal (bijna) leeg zijn. Er is een ernstig drinkwatertekort in deze streek. We besluiten om geen water meer te drinken uit solidariteit met de Spanjaarden. We drinken trouwens toch liever een biertje. Ook de eindeloze olijfgaarden vallen op en dat zal de komende dagen niet veel anders worden. Tegen vijven rijden we de parkeerplaats van het hotel op. Dit is gelegen aan één van de stuwmeren wat nog wel water bevat. Na de traditionele aankomst biertjes douchen en dan aan tafel. Vandaag half pension en het was lekker. Volgens mij lag iedereen om 11 uur al in de koffer.

31 oktober, Uiteindelijk 360 Km, Frisjes maar (bijna) droog.

Alweer een (voor Spaanse begrippen) goed ontbijt. Om tien over half negen rijden we de parkeerplaats af naar de eerste de beste benzinepomp. Dat was ook nodig, 20,5 liter in een tank van 20 liter dan rij je echt op de laatste druppel. Het wordt eentonig, maar ook vandaag weer een fantastisch mooie route met heel veel krappe weggetjes met evenzo krappe bochtjes. We passeren een uitzichtpunt op grote hoogte met inderdaad een prachtig uitzicht. Mooie plaats voor de groepsfoto. We rijden op grote hoogte, vandaag wel tot 1600 meter. Aan het eind alweer de tank schoon leeg (20,1 liter). Uiteindelijk dalen we af naar ons wel heel bijzondere hotel. De kamers en appartementen zijn grotendeels uitgehouwen in de rotsen. Groot nadeel van het hotel; de bar gaat pas om 7 uur open! Na het uitgebreide aperitief gaan we aan tafel voor een matig diner. Ik had vis besteld , maar het bleek kibbeling te zijn. Nou ja, het kan niet altijd feest zijn. Bier als dessert, en even later klinkt er zaaggeluid uit meerdere kamers.

1 november, 351 Km, Prachtig weer.

We ontbijten in een miniscuul klein zaaltje. De laatste moest er met behulp van een schoenlepel in, en de eerste werd er met een kurkentrekker uitgehaald. Dit wordt al snel gecompenseerd omdat we aan het begin van de route de ruimte krijgen op 3 stukken snelweg onderbroken door een klein stukje binnendoor. Dan gaat de pret echt beginnen;

Prachtige wegen,

Ontelbare bochten,

Geweldige uitzichten en

Grote hoogten, tot boven de 2200 meter.

Maar…… ondanks al deze schoonheid niet één cafétje waar we een bakkie kunnen doen. Pas na 230 Km zien we iets wat open is. Koffie, fris geen probleem maar de keuken is nog gesloten. Uiteindelijk kunnen we een Ensalada Russe krijgen. 3 bolletjes salade uit een emmer gegarneerd met 3 stukjes soepstengel. Alles is beter dan niets. Na deze “uitgebreide” lunch gaat het verder met bovenstaande hoogtepunten. De laatste 70 Km gaat het over snel(le) wegen zodat we mede door het gebrek aan horeca onderweg vroeg over zijn bij het leuke authentieke hotel in een klein plaatsje met echt smalle straatjes. We mogen de motoren in de iets verder gelegen voormalige kerk zetten wat op zich al heel bijzonder is natuurlijk. Hierna het gebruikelijke ritueel van bier en douchen. Daar het hotel geen restaurant heeft wordt het diner verzorgd door een cateraar. Geweldig lekker gegeten! De meesten duiken hierna al snel het mandje in.

2 november, 306 Km, Prachtig weer maar wel erg veel wind.

Na alweer een lekker ontbijt halen we de motoren uit de kerk om de laatste bagage bij het hotel in de koffers te doen. Vandaag maken we de ruim 300 Km op een heel klein bestek. Meerdere rondjes die elkaar opvolgen. Maar dit betekend niet dat het minder mooi is want het is weer een aaneenschakeling van bochten op gemiddeld prima asfalt. Alleen die wind……. Soms wil je de motor lekker de bocht in laten vallen maar wordt ze gelijk weer rechtop geblazen. Of juist andersom natuurlijk. Niet fijn. Na deze alweer prachtige dag eindigen we bij een hotel wat rondom een grote patio is gebouwd. Het hotel staat op / naast een warmwaterbron van 58 graden welke ook zorgt voor de warmwatervoorziening en vloerverwarming. Vanaf het terras hebben we een prachtig uitzicht over het dal. Ook vandaag weer heerlijk gegeten en bijtijds de kribbe in.

3 november, 320 Km, Fris en winderig.

Ja, het wordt nu wel heel eentonig, na het ontbijt stappen de Salland Boys weer als eerste op voor alweer een prachtige route over prima asfalt door een dunbevolkt en onherbergzaam gebied. We drinken koffie bij een benzinepomp omdat we nog geen horeca tegen gekomen zijn. De koffie smaakt er niet minder om. En verder weer. Tijdens de lunchstop krijgt reisgenoot Joan, die we daar treffen, een appje van Bart, een andere reisgenoot. Bart is (letterlijk) van zijn Kawa gewaaid. Op dat moment komen ook Dirk en Marina, onze Belgische reisgenoten, aan bij het restaurant. Dirk besluit Bart op te zoeken omdat hij misschien hulp kan bieden. Kwartiertje later komt het verlossende telefoontje; alles is OK, maar rijden daar is niet verantwoord. Er word contact gezocht met Mink. Uiteindelijk wordt het deel uit de route gehaald en gaan we hergroeperen. Er wordt een nieuwe route bedacht en (bijna) iedereen gaat via het alternatief naar het hotel. Anton bedenkt nog een extra lus omdat we anders niet aan onze Km’s komen, iets wat “not done” is bij de WAF. Uiteindelijk komt iedereen min of meer ongeschonden aan bij het hotel. Alleen Bart heeft een afgebroken remhendel, plasticschade en een deuk in zijn imago op gelopen. Mooi hotel in een toeristische plaats. Waarom toeristisch? Niemand, inclusief de receptioniste, kan het vertellen. Het is gewoon één van de vele witgeschilderde tegen de berghelling gebouwde dorpjes. Na het redelijk avondmaal zou eigenlijk de Bonte Avond plaatsvinden. Daar niemand zijn of haar act had voorbereid heeft dit hoogtepunt van de reis geen doorgang gevonden. Ter compensatie zingen Anton en ondergetekende nog wel uit volle borst het Salland Lied. Het wordt onder groot applaus ontvangen. Moe maar voldaan is iedereen kort hierna buiten bewustzijn.

4 november, 252 Km, Eerst fris even miezerig daarna prima.

Vandaag weer een grotendeels mooie route. Als we in de buurt van Malaga komen verandert dat. We gaan de snelweg op voor de laatste Km’s. Aan de rand van het vliegveld vinden we de vestiging van REVI transport. Hier gaan de motoren de loods in, de bagage wordt over gepakt en er worden foto’s gemaakt om eventuele schades vast te leggen. Buiten staat al een vrachtwagencombinatie te wachten op transport naar Nederland. We vergapen ons aan de Lamborgini, Rolls Royce cabrio en Porches. Blijkbaar gaan er ook mensen met een dikkere portefeuille een rondreisje in de Sierra Nevada. Waarschijnlijk hebben wij op 2 wielen minstens net zo veel genoten als hun op 4 wielen! We nemen een taxi naar het hotel en drinken daar het nu écht verdiende traditionele behouden aankomstbier. We hebben immers alle vier de stroeve kant onder en de glimmende kant boven weten te houden. En dat is in het verleden ook wel eens anders geweest. Na overleg eten we vanavond in de strandtent voor het hotel. Foute beslissing. Superslecht en waardeloze bediening. Het bier in het hotel na de tijd smaakt er niet minder om. Een paar uur later wordt er weer een heel bos omgezaagd op de hotelkamers.

5 november, veel kilometers, weer niet belangrijk meer.

Vandaag is de dag van de thuisreis. Na het ontbijt taxi naar het vliegveld, inchecken, peuken, koffie en aan boord. We vertrekken een half uur te laat maar de piloot van Vueling weet de gashendel goed te vinden zodat we met slechts een kwartier vertraging aankomen op Schiphol. Net als we buiten een sigaretje staan te roken komt Wouter al aan gelopen. Hij wordt uitgebreid en hartelijk gefeliciteerd. Waarom? Hij is tijdens zijn vakantie in Zuid Afrika, voorafgaand aan onze reis, in het geniep getrouwd met zijn Marleen. Niemand, zelfs de ouders, wist hier van. Met een één-stop strategie rijden we oostwaarts. Tijdens de stop nog snel wat eten want in het vliegtuig was alles op. Op het eerste afleveradres wordt Henk er uit gegooid. Hier drinken we gezamenlijk nog een biertje. Dan allemaal naar huis. En eerlijk is eerlijk, het is ook fijn om thuis te komen en je levende liefde te omarmen terwijl je stalen liefde nog in Malaga staat.

11 november, 153 Km, Regen in de auto, Droog op de motor.

Keurig om half negen staat Wim voor de deur om ons op te pikken. In de soms stromende regen rijden we naar Poeldijk. Hier blijkt dat we de laatsten zijn die de motoren ophalen. Eerst even 2 BMW’s op de aanhanger sjorren, kleren aan en rijden voor de laatste Km’s van onze Andalusië reis. Ook deze reis verloopt voorspoedig en om 2 uur staan alle motoren in de schuur.

Het was fantastisch! Alle reisgenoten bedankt voor de fijne gezellige uren.

Speciaal dank voor Mink en stagiair Rob

Nog specialere dank voor WAFfers Anton, Henk en Wim.

Met twee vingers en veel liefde gemaakt door Tiger Willy, november ’23.