VERSLAG WAF REIS 2019

29 JUNI t/m 6 JULI.

Na maanden voorbereiding door WvBP is het midden juni eindelijk zover.
Alle passen zijn weer open en de routes kunnen in de navigatieapparatuur worden gedrukt.
Met vooraf op het grote computerscherm al de nodige voorpret natuurlijk.

Zaterdag 29 juni AANVLIEGROUTE 805 Km. Weer: Heet.

Op zaterdag 29 juni om half 6 worden we bij Anke en Anton verwacht voor koffie met broodjes. Veel te veel natuurlijk zodat er nog 2 zakken meegaan in de koffer. Na deze geweldige ontvangst moeten echt de krukassen gaan draaien, en om iets over 6 vertrekken we voor de aanvliegroute van 805 Km. Het lijkt bloedheet te gaan worden en al bij de eerste stop wordt er afgeschaald. Met de nodige tussenstops voor tanken en de inwendige mens bereiken we om 5 uur Hotel Alter Wirt in Weyarn in het uiterste zuiden van Beieren voor onze tussenstop. Gelijk bij aankomst natuurlijk enkele biertjes op de behouden aankomst. Deze traditie moet in ere gehouden worden als ware het cultureel erfgoed. Na een, met een stuk Duct tape, prima douche en nog enkele biertjes aan tafel. Goed gegeten, en voor we het weten doet de Alte Wirt de tap dicht. Eigenlijk ook maar beter want morgen hebben we weer een zware dag.

Zondag 30 juni NACH SÜDEN 370 Km. Weer: Heet.

Om 8 uur zit iedereen al aan de ontbijttafel voor een lekker en goed verzorgd ontbijt. We hadden afgesproken om 9 uur te gaan rijden, maar we hebben er zin in en al om kwart voor 9 brullen we weg uit het nog rustige Weyarn. Eerst nog even 80 Km snelweg en dan komt het echte werk eraan. Bochten en bergen, daarvoor zijn we gekomen. Over een mooie route met al de nodige passen en 2 tolpassen waarbij vooral de Nockalmstrasse indruk maakt. Misschien komt het door de tol van 12 Euro, maar het is er erg rustig, en dat komt ons goed uit want zo kunnen we optimaal genieten van de prachtige bochten en het vlakke asfalt. Om 5 uur komen we voldaan aan bij hotel Kuchler Wirt in Treffen nabij Villach. WvBP heeft bewust voor dit hotel gekozen omdat het midden in het gebied ligt waar we de komende dagen gaan toeren, het een uitgesproken motorhotel is met een garage, wasplaats, werkplaats en zelfs een droogkamer voor natte kleding. De koffers kunnen van de motor af want de komende dagen / nachten blijven we hier. Nu we dan op bestemming zijn kan een extra biertje dan ook geen kwaad. Ook hier weer goede kamers lekker eten en leuke bediening. Regelmatig komt ook gastheer Friedl en /of zijn vrouw even voor een praatje en al gauw voelen we ons helemaal thuis. Om 11 uur gaan de meeste lampjes echter wel uit.

Maandag 1 juli 3 LÄNDERTOUR 340 Km. Weer: Heet.

Het wordt eentonig, maar ook vandaag vertrekken we een kwartier eerder als afgesproken. We hebben er duidelijk zin in! Eerst in Villach vignetten kopen voor Slovenië want die ben je daar nodig voor alle wegen. Gelijk hierna slaan we af voor een uitstapje over de Villacher Alpenstrasse. Dit is een doodlopende prachtige bergweg naar één van de toppen rondom Villach. Naast prachtige vergezichten ook veel bochten. Een mooi begin van de dag. Al snel hierna gaan we via de Würzenpas Slovenië binnen. Er volgt een prachtige route over deels smalle en slechte bergwegen. Na zo’n 100 Km passeren we de grens met Italië waar de wegen al niet veel beter zijn. Ook ontbreekt het vandaag compleet aan horecaetablissementen zodat we de lunch noodgedwongen over moeten slaan. De meegekregen broodjes van Anke waren intussen al aan de eendjes gevoerd. Door honger gedreven besluiten we in het laatste deel om een heen-en terug uitstapje te schrappen uit de route. Dit stukje blijft dus nog op het wensenlijstje staan. Via enkele mooie brede wegen en het laatste stukje snelweg komen we weer aan bij het hotel. Natuurlijk eerst de traditionele biertjes, deze keer vergezeld van een welgevulde tosti om de lunchschade weg te werken. Na het douchen eten, bieren, sterke verhalen ………………zzzzzzzzzz.

Dinsdag 2 juli GRENSTOUR 314 Km. Weer: half bewolkt, Later stortbuien.

We vertrekken na een wederom een heerlijk ontbijt zoals gewoonlijk weer te vroeg in oostelijke richting. Via de oevers van de Wörthersee gaan we uiteindelijk de bergen in. Eerst Oostenrijk dan Slovenië. De wegen zijn hier soms niet echt oké. Op een gegeven moment stuurt de navigatie ons een bospad in wat later overgaat in een slecht onderhouden gravelpad. Even overleggen; doorrijden, het houdt vast wel een keer op. Inderdaad, na ruim 20 Km op het steeds slechter wordende gravelpad gaat het eindelijk weer over in het zo begeerlijke asfalt. 20 Km stationair in de eerste en tweede versnelling zonder te kunnen remmen is wel een kolereeind. Na dit stuk hadden we allemaal de zelfde kleur motor en kleding: gravelgrijs. Na deze ontbering ging een pizza zo groot als een kruiwagenwiel er best in. Ze waren zo groot dat alleen Bertus ‘m helemaal op kreeg. Tijdens de lunch begint het te regenen. Regenpakken aan in de hoop dat het dan snel droog wordt. En zowaar; het werd droog. Voor eventjes dan. Want toen kwam er een noodweer, stortbuien met hevige windstoten en massa’s water. Anton besluit om te stoppen, het is niet langer verantwoord om door te rijden. We schuilen in de kapel van de begraafplaats. Na zo’n 3 kwartier kunnen we weer verder in de afnemende regen. Uiteindelijk komen we ondanks de regenkleding toch doornat weer aan bij het hotel waar alle natte troep naar het drooghok gaat om de volgende dag weer warm en droog aan te kunnen doen. Na de verkleedpartij natuurlijk het traditionele aankomstbier, want ondanks de slechte weg en het slechte weer hebben we allemaal het rubber aan de grond weten te houden. Zowaar een hele prestatie! Vandaag is de vrije dag van de hotelkok. Friedl heeft echter voor ons onbeperkt spare-ribs op het buffet. We hebben de kok niet echt gemist. Voor het verslag na het eten verwijs ik naar de vorige dagen.

Woensdag 3 juli. 6 PASSENTOUR 379 Km. Weer: Half bewolkt, later regen.

DE DAG MET TEGENSLAG.

We beginnen met 20 Km snelweg, waarna we de bergen weer ingaan. Al na 10 Km is de weg afgesloten. We besluiten het er toch op te wagen. Net als Anton en Dik langs de afzetting rijden zet een neutraal Golfje het blauwe zwaailicht aan en begint de twee te achtervolgen. De vier wijzen wachten rustig af. Na 5 minuten komt het Golfje vergezeld van de twee mannen terug. Gelukkig bleef het bij een berisping. Dan maar zoeken naar een omweg om de route te kunnen volgen. Eerst de snelweg op om drie afslagen verder weer binnendoor te gaan. Midden in een dorpje kijkt Dik nog even op zijn Garmin om te controleren af Anton het wel goed doet. Hij had beter naar Anton’s remlicht kunnen kijken. Gevolg 1 Guzzi, 1 BMW, 1 koffer 1 Anton en 1 Dik op het asfalt. De beide mannen mankeert gelukkig weinig, en na het maken van een paar situatiefoto’s kunnen we de licht gehavende motoren van de straat halen. Na wat kleine Duct-tape reparaties en een grondige inspectie kunnen we weer verder. Het is wel duidelijk dat we veel tijd verloren hebben, dus we houden het tempo hoog. Zo hoog dat we na het passeren van een dorpje alle zes door 4 politiemensen naar een parkeerplaats worden gedirigeerd waar Bertus direct apart wordt gezet. We blijken met 70+ door het dorpje te zijn gedenderd, wat ons een bekeuring van 20 Euro oplevert. Deze betalen we met een glimlach. Daarna komt Bertus bij ons lopen met de mededeling “ik bin ‘m kwiet” m.a.w. hij kon z’n rijbewijs inleveren want 93 Km/h in de bebouwde kom kan echt niet. Na enig heen en weer gepraat en controle van het wetboek kan Bertus opgelucht en tegen betaling van 70 Euro zijn reis toch samen met ons vervolgen. Zo kom je er achter wie de werkelijke snelheidsduivels zijn. Eerst maar eens koffie, en dan beklimmen we de eerste pas van vandaag. Al in de eerste afdaling begint het te regenen. Regenpakken aan en verder. Na 10 minuten al klaart het op en we zweten ons kapot in de plastic overal. Ondertussen zijn we ook Anton kwijt. Tijdens het ontdoen van onze zweetkleding hebben we telefonisch contact. 10 minuten later treffen we elkaar om samen door te gaan. Bovenop de tweede pas begint het tijdens onze lunch weer te regenen. Pakken maar weer aan want we moeten verder. De regen wordt steeds erger tijdens de steile en smalle afdaling. Niet echt leuk meer. We gaan in conclaaf en het besluit is snel genomen. We moeten nog 1 pas over om bij de snelweg richting hotel te komen. In de soms stromende regen nemen we na de pas de snelweg voor 80 Km regenrijden. Het werd dus met pijn en moeite een 4 passentour. Nat, moe en toch wel voldaan komen we aan bij het hotel. Na deze enerverende dag is het aankomstbier wel érg lekker. De avond verliep zoals gewoonlijk ook tamelijk nat.

Donderdag 4 juli. Mittel Kärnten und Gurktaler Alpen. 350 Km. Mooi toerweer.

We zitten weer op tijd in het zadel. Alle kleding is weer droog dankzij de droogkamer van het hotel. Vandaag is de laatste dag in dit gebied. Zonder dat er echt spectaculaire passen in zitten heeft WvBP toch weer een prachtige route uit weten te zetten. Direct na de koffiestop geeft de mijn Zumo echter een andere route aan dan de rest. Door niet of slecht spiegelen verlies ik de groep uit het oog. Ik denk dat ze voor mij rijden dus geef extra gas. Na anderhalf uur gassen heb ik ze nog steeds niet in het vizier. Dan maar even pauzeren en proberen telefonisch contact te krijgen. Wat blijkt; ze rijden achter mij! 2 Zware shaggies later zijn we weer samen. Het is nu ook wel etenstijd. Na de lunch vervolgen we de route waarbij we onderweg nog even een uitstapje maken op de Nockenalmstrasse die we nog kennen van dag 2. Daarom juist! Keurig op tijd komen we na deze topdag weer aan bij het hotel. Na de traditie, douche en eten kunnen de koffers al weer aan de motor waarbij eerst de uitlaat van de BMW nog in het fatsoen moet worden getrapt om dat deze anders in aanraking komt met de kunststof koffer. Nog even een algemene inspectie van de motoren en dan naar het avondprogramma. Nee, geen Bonte Avond deze keer…………..

Vrijdag 5 juli. Richtung Nord. 350 Km. Weer: prachtig toerweer.

Vandaag gaan we weer naar Hotel Alte Wirt in Weyard waar we ook de eerste nacht hebben geslapen. Deze keer echter 100% toeristische route en geen snelweg. Via een aantrekkelijke route gaan we richting Grossglockner. Dit gebeurt echter niet zonder slag of stoot. Bij het oprijden van een voorrangsweg denkt Henk dat Dik wel voor een auto langs zal schieten. Dik besluit echter rustig te wachten tot de auto voorbij is. Gevolg? Guzzi op de grond met nu schade aan de achterkant, BMW blijft met schade aan de voorkant overeind. Na deze vertraging gaan we dan toch verder richting het hoogste punt van onze reis, de Grossglockner. Met een paar stopjes voor lunch, foto’s en het kopen van de nodige souvenirs komen de berg over. Omdat de temperatuur aardig oploopt besluiten we nog even een ijsje te eten. Dit duurt echter zo lang dat we wel een 5 gangen menu hadden kunnen wegkanen. Uiteindelijk komen we toch nog voor zessen aan bij de Alte Wirt alwaar het weer goed toeven is.

Zaterdag 6 juli. Autobahn nach haus. 830 Km. Weer prima, vanaf NL grens regen.

Omdat we vandaag heel wat kilometers te gaan hebben zitten we om 7 uur allemaal aan het ontbijt. Al om 7.20 uur rijden we weg bij het hotel. De eerste klap is een daalder waard! Na circa 125 Km houden telkens een stop. 1 X kort, 1 X tanken en inwendige mens. Na de tweede tankstop verlaat Dik de groep omdat hij dit weekeind ook nog een uitje heeft met motorcollega’s in het Sauerland. Hij heeft dus nog een dag meer te gaan. Vanaf de grens bij Beek begint het te regenen, soms iets meer, dan weer iets minder. We rijden door zonder regenkleding zodat we iets later een beetje nat en koud aankomen in Holten. Het traditionele afscheidsijs bij Nijkamp wordt omgezet in een lekkere bak koffie. We nemen afscheid van elkaar en ieder gaat zijns weegs. Het is ook weer fijn om ongeschonden thuis te komen na zo’n prachtige reis.

Anton, Dik en Henk zie elkaar snel weer bij Boks.

Met dank aan Anton, Willem, Bertus, Henk en Dik.

Juli 2019

Tiger Willy