REISVERSLAG ZUID OOST SPANJE.
24 januari t/m 31 januari 2025.
Deelnemers: Ellen Rozendom, Anton Reilink, Wim Paalman en Willy Veneklaas.
December 2024 komt Anton met het idee om de jubileumreis van Waypoint mee te gaan doen. Al snel krijgt hij Wim en Willy mee in zijn idee. Onder de andere WAF leden is geen belangstelling. Anton stelt voor om Ellen mee te vragen voor deze reis. Ellen droomt al enkele jaren over een motoreis in verre oorden. Later blijkt dat Ellen zelf al bezig was met informatie inwinnen over deze (verrassings)reis. Waarom verrassingsreis? Nou de bestemming wordt pas 14 dagen van te voren bekend gemaakt aan de hand van de lange termijn weersvoorspelling. Een week later heeft de “groep Holten” zich ingeschreven en kan de voorpret beginnen.
Ondanks dat dit een Waypoint evenement is is de totale verzorging van de reis in handen van TBTravel uit Haaksbergen. Op 16 januari rijden we dan ook naar Haaksbergen om daar de motoren in te leveren voor transport naar Zuid Spanje. Tevens kunnen we hier elk 2 weekendtassen met onze motorkleding en andere spullen inleveren zodat we alleen met handbagage kunnen vliegen. Hierna komen we nog 1 keer samen om een selectie te maken uit de 21 routes voor 7 dagen. Natuurlijk worden dit de 7 langste routes van allemaal.
Vrijdag 24 januari.
Om half elf treffen we elkaar op het station in Holten voor de voorspoedig verlopen reis naar Schiphol. Na de nodige stripteases, een hapje en een bak koffie kunnen we naar de gate. We vertrekken met 3 kwartier vertraging, maar, net als wijzelf, weet ook de piloot het gas goed te raken en komen we met slechts 20 minuten vertraging aan in Alicante waar we de eerste nacht door zullen brengen. Uiteraard beginnen we bij het hotel met ons traditionele behouden aankomst bier(BAB). Tassen naar de kamer, motorkleding voor morgen vast klaarleggen, opfrissen, en weer naar beneden voor aperitief, dinerbuffet en nog een paar biertjes na. Om 23.45 is het al ijzig stil in het hotel behoudens enkele snurkers natuurlijk.
Zaterdag 25 januari. 305 Km. Prima weertje.
Na het ontbijt eerst spiegels vastzetten op de motor en dan kunnen we van start. Eerst wat grotere wegen maar na de koffiestop begint het echt mooi te worden. Anton en Wim rijden voorop, Ellen op 3 en ik als “vangnet” er achter. Op een erg bochtige en slechte weg zie ik dat het niet zo goed meer gaat met Ellen. Ik overweeg om haar voorbij te gaan en haar aan de kant te zetten. Gelukkig zet ze dan net haar motor aan de kant om even bij te komen. Binnen de kortste keren zijn ook Wim en Anton terug. Na een kwartiertje rust en een shot suiker gaat het gelukkig beter en kunnen we naar de lunchstop. Hierna nog veel grotere wegen naar ons hotel in Almeria waar Gerty Aaltink ons opwacht bij de ingang van de parkeergarage. Inchecken, BAB, en tassen naar de kamer. Hier vinden we ook nog een goody-bag van Waypoint en een roadbook van TBTravel (beetje laat). Douchen, biertje, (goed) dinerbuffet, biertje en het mandje in. Morgen weer een dag.
Zondag 26 januari. 280 Km. Prachtig weer.
Gisteren, nadat Ellen al te bedde was hebben wij mannen even de koppen bij elkaar gestoken hoe we alle 4 zoveel mogelijk plezier kunnen beleven aan het rijden tijdens deze reis. Conclusie; we rijden alle drie een dag(deel) met Ellen op haar tempo. De andere twee kunnen dan de snelle groep vormen. We proberen op dezelfde plek de pauzes te houden. Anton gaat als eerste met Ellen op pad. Als we de stad eenmaal uit zijn begint het gelijk al goed. Prachtige rubber vretende wegen waarvan enkele ons wel heel bekend voorkomen van vorig jaar. Koffiestop toevallig bij hetzelfde café als vorig jaar. Alleen waren we er nu om 11 uur en vorig jaar pas om 1 uur omdat we toen werkelijk helemaal niet 1 café tegen waren gekomen tot die tijd. Tijdens de pauzes op deze dag geven Anton en Ellen aan dat ze heerlijk hebben gereden. Ook Wim en ik hebben het naar ons zin met ons “iets steviger” tempo. Na al die prachtige wegen nog 10 Km echt slechte weg, je moest het asfalt tussen de gaten zoeken. Een echt geitenpaadje dus. Dat blijkt ook wel als de weg wat later vol keutels ligt en we voorzichtig een kudde geiten, compleet met geitenhoeder, passeren. Tanken, BAB. Douchen, biertje, diner, biertje, ZZZZZZZ.
Maandag 27 januari. 310 Km. Zonnig maar heel veel wind.
We hebben gisteren besloten dat we de 2+2 opstelling blijven houden. Al om 8.45 uur draaien de 2 langs- en 2 dwarsdraaiende krukassen voor een nieuwe route. De eerste 150 Km zijn fantastisch met onderweg echte zandstormen over het bouwland en dus ook de weg. Hierna volgt 80 Km saaie rechte stukken waarna het weer mooier wordt. 40 Km voor het eind komen we bij de kust. Via de kustweg met heel veel rotondes en stoplichten komen we bij het hotel. Tijdens de lunchstop nog kennis gemaakt met de plaatselijke dorpsgek en alcohollist. Hij zat, tussen de middag, al aan zijn derde literfles bier in zichzelf te brabbelen. Toen hij even later terugkwam van een sanitaire stop had hij zich helemaal ondergezeken. Blijkbaar vergeten de gulp open te doen. Het belette ons er niet van om lekker door te eten van onze varkensschouder garni. Een maal in het hotel hebben we er nog een keer smakelijk om gelachen tijdens ons BAB. Hierna eigenlijk hetzelfde ritueel als de andere dagen.
Dinsdag 28 januari 345 Km. Redelijk weer met kleine buitjes.
Ellen had van te voren al aangegeven dat ze dag 4, de middelste dag dus, een rustdag zou nemen. Nou, tijdens ons ontbijt lag ze in ieder geval nog te rusten. Wim heeft de route die oorspronkelijk 510 Km was aangepast naar onze 345 Km. Dit betekend dat we na de aanlooproute eerst 70 Km snelweg richting zuid hebben. Hierna een lange provinciale weg met telkens mooie lussen eraan. Tijdens een van die lussen lijkt het echt te gaan regenen. We stoppen om regenkleding aan te doen, wat later niet nodig bleek. We gaan verder over mooi, nieuw, nat en glimmend asfalt. Ik voel mijn Triumph een paar keer wegschieten en zet mijn rechterhand in de “rainmodus”. Na enkele kilometers mis ik Wim in mijn spiegel. Ff wachten dan maar. Na enkele minuten draai ik om want het voelt niet goed. Helaas krijg ik gelijk. Wim is op het mooie, nieuwe, natte en glimmende asfalt onderuit gegaan. Wim staat gelukkig rechtop en enkele passanten hebben de BMW al uit de sloot gehaald. Binnen de kortste keren is ook Anton ter plaatse. Samen bekijken we de schade aan Wim en de BMW. Wim had de duim uit de kom maar heeft die er zelf weer ingezet pijnlijke enkel, regenkleding en motorkleding kapot. En het ergste; een geweldige deuk in z’n imago. Wat betreft de BMW; veel kleine schades maar vooral het afgebroken schakelpedaal baart zorgen. Wim besluit om het eerst zo te proberen en dat gaat boven verwachting goed. Onderhand is mijn tank bijna leeg wat ik ook aan Anton, die voorrijdt, doorgeef. Hij rijdt echter alle tankstations voorbij zodat ik na al 20 Km op een lege tank te hebben gereden uiteindelijk helemaal droog kom te staan. Anton en Wim staan dan al bij een tankstation 1,5 Km verderop. Er is een jerrycan geregeld en binnen het kwartier is ook dit probleem opgelost. Laatste stukje naar hotel. BAB ondanks alles. De rest van de dag is wel bekend.
Woensdag 29 januari.300 Km. Fris, maar mooi weer.
Na het ontbijt eerst de motor van Wim simpel maar doeltreffend in orde gemaakt. Hierna rijden we om half tien pas weg voor een route van 345 Km. Prachtige route! Tijdens de koffiestop besluiten we om de route iets in te korten omdat Ellen graag naar een outdoor Western Studio wil. Hiervoor moesten we een bergkam over waar we anders omheen gekronkeld zouden hebben. Een prachtige weg die ons tot 1989 meter hoog bracht. Er lag sneeuw langs de weg en het was er koud met slechts 3 graden. Na deze mooie afsnijding komen we bij de studio’s. Hier zijn in het verleden enkele westerns opgenomen. Nee, geen spaghetti westerns. Waarschijnlijk Paella westerns. Viel allemaal beetje tegen en was de entree van dik twee tientjes niet waard. Ook konden we op dat moment niets te eten krijgen omdat de show zou beginnen. Show stelde ook niet veel voor. Kort voor het western dorp hadden we een bord gezien van een restaurant en tankstation. Dan daar maar eten. Restaurant was al jaren gesloten, Tankstation had nog belegde stokbroodjes die na even oven te zijn geweest best lekker waren. Na de “lunch” over een vrij saaie route naar hotel voor BAB. Over de invulling van de avond zal ik het maar niet meer hebben.
Donderdag 30 januari. 280 Km. Mooi maar erg koud weer.
Ellen meldt zich ziek vandaag. Jammer, maar gelukkig is ze in de loop van de dag wel weer opgeknapt. Ze blijft achter in het hotel. Wij drieën rijden een prachtige route met hier en daar slecht asfalt veel bochten en enkele saaie stukken. Maar ook enkele echte geitenpaadjes, deze keer zonder geiten gelukkig. Kort voor het eind heeft Wim nog even zijn motor gewassen want die zat nog onder de bagger van zijn valpartij. We hadden het verzoek gekregen om niet te laat thuis te zijn omdat de mensen van Waypoint nog een gezellig samenzijn hadden gepland voor het diner. In de tussentijd kunnen we ook de tassen inpakken want morgen is onze laatste rijdag terug naar Alicante. Het samenzijn was inderdaad gezellig met hapjes, drankjes en de onvermijdelijke speeches. Daarna was het etenstijd maar de meesten van ons hebben het voorgerecht en zelfs het hoofdgerecht overgeslagen omdat ze al te veel van het hapjesbuffet hadden “geproefd”. Rond opgegeten doken we allemaal moe maar voldaan de kribbe in.
Vrijdag 31 januari.264 Km. Prima weertje met een paar spatjes.
Helaas, vandaag is de laatste dag van onze reis. Na het ontbijt tassen inleveren bij de bus en om 8.45 uur draaien de krukassen al weer. De route voert ons eerst langs de kust. Saai, met veel rotondes, stoplichten en snelheidsbeperkingen. Van die laatsten trekken wij ons weinig aan trouwens. Dan gaan we het binnenland in en wordt het mooier en mooier. Nog een paar steden doorkruisen met dezelfde pericelen als de eerste kilometers en dan komt Alicante in zicht. Hier, bij ons eerste hotel, staan Bram en Gerty al te wachten met 2 bussen en 2 aanhangers. Motor inleveren, omkleden op straat, tassen inleveren en BAB. Hierna nog even opfrissen en de bus naar het vliegveld komt al aangereden. Op het vliegveld nog even langs de Burger King voor een Wopper en een frisje (samen 16 euro) en we kunnen aan boord. Met 2 ½ uur vliegen zijn we snel op Schiphol. Omdat we krap aan de trein kunnen halen gunnen we ons slechtst tijd voor een paar trekjes aan de sigaret. Voor blikjes bier is geen tijd meer. Om 10 voor 12 komen we aan in het beloofde land Holten. Hier staat Anita van Wim al te wachten om ons af te leveren bij ons eigen huis. Maar eerst nog even naar Toontje voor een BAB. Vergeet het maar, Toontje gesloten voor een besloten gezelschap. Goede raad is niet duur, bij Willy in de koelkast is nog zat. Dus drinken we daar ons BAB en tevens afscheidsbiertje.
Na deze prachtige week is het ook goed om weer thuis te komen en je lief van vlees en bloed te omarmen.
Volgende week nog even de motoren uit Haaksbergen ophalen en dan is het echt voorbij.
Met dank aan:
Waypoint voor het initiatief,
TBTravel voor de organisatie,
De hele goep voor de gezelligheid en
Ellen, Anton en Wim voor de fijne kilometers samen.
Tiger Willy februari 2025
